Als ik later groot ben…

Zelf zou ik niet kunnen zeggen waar ik over tien jaar hoop te staan, omdat ik eerlijk gezegd nog nooit op zo’n lange termijn heb nagedacht. De afgelopen jaren op de universiteit begon het volgende academiejaar zodra ik het vorige succesvol had afgerond, maar nu ik mijn diploma bijna in handen heb, komt er een gigantisch vraagteken op me af.

Toch kan ik me maar moeilijk inbeelden dat ik over tien jaar nog steeds aan mijn eerste baan bezig ben. Ik ga constant op zoek naar nieuwe uitdagingen, nieuwe kansen om mezelf te ontwikkelen. Ik sluit trouwens niet uit dat ik over tien jaar in het buitenland ben beland. Maar hoe zit dat bij mijn medestudenten?

Sarah Logtman (23) vertelt: “De strakke deadlines en de onderlinge rivaliteit binnen de journalistieke wereld schrikken me af. Aan de slag gaan in een communicatieve functie lijkt me daarom interessanter. Maar waar ik over tien jaar wil staan? Wat een moeilijke vraag! Ik ben ervan overtuigd dat mijn eerste job niet meteen mijn droombaan zal zijn. Maar ik geloof wel dat ik uiteindelijk zal geraken waar ik moet zijn.

“Met passie, hard werk en een tikkeltje geluk kom je heel ver”

Liefst binnen een bedrijf waar ik trots op kan zijn, met een bedrijfscultuur die me aanspreekt. Het klinkt misschien cliché, maar ik hoop dat ik terechtkom in een bedrijf waar collega’s vrienden zijn en werk niet als werk aanvoelt. Met passie, hard werk en een tikkeltje geluk kom je volgens mij al heel ver.”

Op zoek naar een job en appartement

“Nadenken over waar ik over tien jaar wil staan, jaagt me schrik aan”, geeft Jonathan Cieters (23) toe. “Werk vinden in de media zal zeer moeilijk zijn, maar ik wil het toch proberen. Het allerliefst kom ik bij Rock Tribune terecht, een Belgisch-Nederlands rock- en metalmagazine. En wanneer ik daar genoeg ervaring heb opgedaan, houd ik alle opties open om een eigen muziekblad uit te brengen.

“Ik hou alle opties open om mijn eigen muziekblad op te richten”

Ik wil samen met mijn vriendin een appartementje huren, maar als ik de prijzen daarvan bekijk, twijfel ik of ik dat geld wel zo snel bij elkaar ga krijgen. Op lange termijn wil ik naar onze hoofdstad verhuizen. Met een tweetalig magazine zou ik een groter publiek bereiken, en ook de grote bands vind je in Brussel. Een job en een appartement, en ik kan echt aan mijn leven beginnen.”

Mijn leven op orde

Louise De Vliegere (24) is overtuigd: “Over tien jaar wil ik het gevoel hebben dat ik mijn leven op orde heb: financiële onafhankelijkheid, een dak boven mijn hoofd, een goede gezondheid, fijne contacten en een uitdagende job. Ik ben ervan overtuigd dat je er als werknemer niet van mag uitgaan dat de kansen gewoon in je schoot geworden worden. Je moet actief aan je ontwikkeling en kennis blijven schaven.

“Je moet kansen willen zien en durven grijpen”

Hopelijk sluit mijn job aan bij mijn persoonlijkheid en talenten. Maar ook een zekere fun factor is belangrijk om het gevoel te krijgen dat je werk meer aanvoelt als een hobby. Toch heb ik wel schrik voor de toekomst en speelt de onzekerheid daarover me soms parten. Al geniet ik de laatste jaren steeds bewuster van ieder moment.”

Laat het echte leven maar beginnen

“Waar ik hoop te staan over tien jaar?” vraagt Jana Devlieghere (22). “Ergens met een stabiele job met heel wat verantwoordelijkheden. Ergens waar ik strijd voor rechtvaardigheid en er niet voor terugdeins om te vechten voor de dingen waar ik in geloof: een inclusieve samenleving waarin iedereen zich thuis voelt. Ambitieus? Zeker. Onmogelijk? Nee!

“Ik deins er niet voor terug om te vechten voor een inclusieve samenleving”

Volgens mij is elke kleine stap een deel van een groter geheel, dat alleen maar bereikt kan worden met passie en doorzettingsvermogen, door open te staan om voortdurend bij te leren, door feedback te aanvaarden en ermee aan de slag te gaan, en vooral door in jezelf te geloven. Laat het ‘echte’ leven maar beginnen, ik ben er klaar voor!”